Τα Μενίρ, τα Ντολμέν, τα Specchies

Ο όρος "μενίρ" προέρχεται από τη βρετονική διάλεκτο και σημαίνει "μακριά πέτρα". Είναι μονολιθικά παραλληλεπίπεδα σφυρηλατημένα κατά μήκος βράχων, γι’ αυτό ονομάζονται "πετροειδή" και μπορεί κανείς να τα συναντήσει απομονωμένα ή συγκεντρωμένα σε ευθυγράμμιση έτσι ώστε να σχηματίζουν συγκροτήματα. Η χρησιμότητα και ο σκοπός τους δεν είναι ξεκάθαρα, αλλά αναφέρονται σε διάφορα σημεία ως σύμβολα που δήλωναν περιορισμένο χώρο ή ως εργαλεία μέτρησης του χρόνου. Τα μενίρ είναι συνδεδεμένα με τη λατρεία του ήλιου και γενικά με τη φαλλική συμβολικότητα. Τα μενίρ του Salento, γύρω στα 80, είναι κατά μέσο όρο 4 μέτρα και είναι παρόμοια με τα μενίρ της Corvaglia, της Αγγλίας και των Βαλεαρίδων. Χαρακτηριστικό σχεδόν όλων είναι ότι οι πιο πλατιές πλευρές τους κοιτούν βόρεια-νότια. Το ψηλότερο μενίρ στην Ιταλία είναι του St. Totano στο Martano, ύψους 5,20 μέτρων.

Κοντά στα specchies, βρίσκονται επίσης τα ντολμέν. Χτισμένα για να αντέχουν στο χρόνο, είναι τα αρχαιότερα αρχιτεκτονικά κτίσματα στην Ευρώπη: οι λεγόμενες "πέτρες χωρίς όνομα", αποτελούν στην πραγματικότητα ίχνη του μακρινού και ξεχασμένου παρελθόντος. Ο όρος "ντολμέν" προέρχεται από την ένωση δύο βρετονικών λέξεων: έχει σχέση με ένα μνημείο μεγαλιθικό, γενικά αποτελούμενο από μια πλάκα από πέτρα κάθετα, που στηρίζεται οριζόντια σε πέτρες στερεωμένες στο έδαφος, έτσι ώστε να σχηματίζουν ένα περιβάλλον για τους θρήνους με πένθιμο χαρακτήρα. Πολύ συχνά καλύπτονται από ένα μείγμα. Αξιοσημείτα δείγματα βρίσκονται στα Sweaters, Melendugno και Minervino.