Αξιοθέατα στο Otranto

Χτίστηκε το 1537 στο Otranto ως παραθαλάσιο φρούριο μετά την αποβίβαση των Τούρκων. Στην είσοδο το έμβλημα του Καρόλου του 5ου κυριαρχεί στο Κάστρο, πλαισιωμένο με τις τάφρους του, ενώ η κατασκευή του, εμπνευσμένη από τον Φραγκίσκο του Γεωργίου Μαρτίνου κυριαρχεί με τη μεγαλοπρέπειά της στη δημόσια πλατεία. Το Κάστρο έχει σχήμα πενταγώνου με κυλινδρικούς πύργους και σιδερένιες γωνίες.

Κατασκευάστηκε γύρω στον 5ο-7ο αιώνα και ανακαινίστηκε προς τον 12ο. Η εκκλησία φαίνεται να θέλει να ανυψωθεί από τη γη και οι εσωτερικές της νωπογραφίες που την καλύπτουν εντελώς, προσδίδουν μια υπερφυσική αίσθηση, χάριν επίσης του φωτός που φαίνεται σα να έχει εγκλωβιστεί στις νωπογραφίες. Της είσοδος προηγείται ένα προστώο, σύμβολο του περάσματος από τον επίγειο κόσμο στο θεϊκό, από την αμαρτία στην ευλογία.

Μέχρι τη Σύνοδο της Φλωρεντίας (το 1439) το μοναστήρι του Αγ.Νικολάου του Κασολε ήταν ένα πολιτισμικό κέντρο μελέτης και τέχνης. Σήμερα, δε διασώζονται τα άμορφα ερείπιά του. Μόνο τις πολλαπλές Κολώνες του τεράστιου μνημείου, που έπρεπε να στηρίζουν μια μεγαλόπρεπη αψίδα και μια δεξαμενή, μπορεί ακόμα να θαυμάσει κανείς. Τα κοσμικά και ιερά κείμενα φυλάσσονται στη μεγαλύτερη και σημαντικότερη βιβλιοθήκη του κόσμου.

Χτίστηκε στο λόφο της Αθηνάς, αρχαία μονή των «παρλότι»˙ κατασκευάστηκε όταν ο Αλφόνσο ο 2ος από την Αραγκόνα ελευθέρωσε το Otranto από τους Τούρκους το 1481 και αφιερώθηκε στον Άγιο Φραγκίσκο από την Πάολα, που είχε ενημερωθεί για την καταστροφή του Otranto έξι μήνες πριν. Στη μικρή εκκλησία υπάρχει μια επιγραφή στη μνήμη των 800 Μαρτύρων. (Στο όνομα της Γης και της Θρησκείας).

Χτίστηκε μακριά από το λόφο της Αθηνάς και σήμερα αναπαρίσταται στην είσοδο του Otranto˙ σήμερα σώζονται μόνο τα ερείπια του πύργου στην ακτή όπου κατασκευάστηκε, κυρίως από τον Κάρολο τον 5ο ως σημείο σημείο παρατήρησης για τις εχθρικές επιδρομές.

Προχωρώντας βόρεια του Otranto, κατά μήκος του δρόμου που καταλήγει στον Αγ. Καταλντο, βρίσκεται η ζώνη των λιμνών Alimini, που σχηματίζει δύο υδάτινους καθρέφτες: την Alimini Fontanelle, από γλυκό νερό και την Alimini τη "Μεγάλη". Η τελευταία εκβάλλει στη θάλασσα διαμέσου μιας μικρής διόδου επικοινωνίας με την Αδριατική και αυτό συμβάλλει ώστε τα νερά της να είναι αρκετά αλμυρά: οι όχθες της, όμως, έχουν καλυφθεί από πράσινο και το έδαφος που την περιβάλλει έχει ποικίλη βλάστηση. Η Alimini Fontanelle, αντίθετα, έχει εντελώς διαφορετικό τύπο χλωρίδας και πανίδας, εξαιτίας των γλυκών νερών της: εδώ σπάνια συναντώνται είδη φυτών όπως η ορχιδέα των βάλτων, η καστανιά των νερών και η χορτάρινη φούσκα (σαρκοφάγα φυτά της χλωρίδας), ενώ ανάμεσα στα είδη των ζώων ξεχωρίζει μια τεράστια ποικιλία από υδρόβια πουλιά όπως πτηνά γένους fulica, moriglioni, αληθινοί Γερμανοί, θαλάσσια γεράκια, ερωδιοί και γλάροι.
Οι λίμνες Alimini, κάποτε βάλτοι, παίρνουν το όνομά τους από το Ελληνικό «Λίμνη».
Τη διαδρομή αυτή είναι δυνατό (και το συστήνουμε ως προτιμότερο) να την κάνει κανείς με ποδήλατο.