Ιταλία

Presently, Italy is a highly developed country with the 6th GDP in 2004, a member of G8 and a founding member of what is now the European Union signing the Treaty of Rome in 1957.

Επί του παρόντος, η Ιταλία είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη χώρα με το 6ο ΑΕΠ το 2004, μέλος του G8 και ιδρυτικό μέλος αυτού που είναι τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση, υπογράφοντας τη Συνθήκη της Ρώμης το 1957.

Οι κάτοικοι της Ιταλίας αναφέρονται ως Ιταλοί (ιταλικά: Italiani). Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με την προέλευση του ονόματος Ιταλία, αλλά η πιο ευρέως αποδεκτή ετυμολογία είναι ότι προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη ιταλός (ταύρος).

Η Ιστορία της Ιταλίας

Η Ιταλία έχει επηρεάσει την πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη ολόκληρης της μεσογειακής περιοχής, επηρεάζοντας βαθειά και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Πολλοί σημαντικοί πολιτισμοί έχουν ζήσει εδώ ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους. Μετά τη Μεγάλη Ελλάδα, τον πολιτισμό τον πολιτισμό των Ετρούσκων και ειδικά τη ρωμαϊκή Δημοκρατία και Αυτοκρατορία που κυρίευαν αυτή τη χώρα για πολλούς αιώνες, η Ιταλία ήταν κέντρο των ευρωπαϊκών επιστημών και της τέχνης κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης.

Η σύγχρονη Ιταλία έγινε έθνος-κράτος με καθυστέρηση -στις 17 Μαρτίου 1861-, όταν οι περισσότερες από τις πολιτείες της χερσονήσου ήταν ενωμένες κάτω από το βασιλιά Victor Emmanuel ΙΙ της δυναστείας Savoy, η οποία κυβέρνησε μέχρι τη Σαρδηνία και το Piedmont. Οι δημιουργοί της Ιταλικής ενοποίησης ήταν ο κόμης Camillo Benso Di Cavour, ο πρωθυπουργός Victor Emmanuel, και ο Giuseppe Garibaldi, στρατηγός και εθνικός ήρωας. Η Ρώμη παρέμεινε για λίγο λιγότερο από μία δεκαετία κάτω από τον Παπισμό, και έγινε μέρος του βασίλειου της Ιταλίας μόνο στις 20 Σεπτεμβρίου του 1870. Το Βατικανό είναι τώρα ένα ανεξάρτητο περίκλειστο έδαφος, που περιβάλλεται από τη Ρώμη.

Πολιτική κατάσταση

Το σύνταγμα της Ιταλίας του 1948 καθιέρωσε το Κοινοβούλιο δύο νομοθετικών σωμάτων (Parlamento), που αποτελείται από ένα Επιμελητήριο των Αναπληρωτών (camera dei Deputati) και μιας Συγκλήτου (Senato della Repubblica), ενός χωριστού δικαστικού σώματος, και ενός εκτελεστικού κλάδου που αποτελείται από ένα Συμβούλιο των υπουργών (cabinet) (ministri dei Consiglio), που διευθύνεται από τον πρωθυπουργό (Presidente del consiglio dei ministri).

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (Presidente della Repubblica) εκλέγεται για επτά έτη από τη συνεδρίαση των Κοινοβουλίων μαζί με έναν μικρό αριθμό περιφερειακών εκπροσώπων. Ο Πρόεδρος ορίζει τον πρωθυπουργό, ο οποίος προτείνει τους άλλους υπουργούς (που ονομάζονται τυπικά από τον Πρόεδρο). Το Συμβούλιο των υπουργών πρέπει να διατηρήσει την υποστήριξη (fiducia) και των δύο οίκων.

Οι οίκοι του Κοινοβουλίου γενικά και άμεσα εκλέγονται μέσω ενός αναλογικού συστήματος αντιπροσώπευσης. Το Επιμελητήριο των αναπληρωτών έχει επίσημα 630 μέλη (ντε φάκτο, 619 μόνο μετά από τις εκλογές του 2001). Εκτός από τους 315 γερουσιαστές, που είναι εκλεκτά μέλη, η Σύγκλητος περιλαμβάνει τους προηγούμενους Προέδρους και διάφορα άλλα πρόσωπα (λιγότερα από πέντε) που διορίζονται ισόβια από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σύμφωνα με ειδικές συνταγματικές παροχές. Και οι δύο οίκοι εκλέγονται για το πολύ πέντε έτη, αλλά και οι δύο μπορούν να διαλυθούν πριν από τη λήξη της κανονικής θητείας τους. Τα νομοθετικά νομοσχέδια μπορούν να δημιουργηθούν σε καθέναν από τους οίκους και πρέπει να ψηφιστούν από μια πλειοψηφία και στους δύο. Το ιταλικό δικαστικό σύστημα είναι βασισμένο στο ρωμαϊκό νόμο, όπως τροποποιήθηκε από το ναπολεόντειο κώδικα και τα πιό πρόσφατα καταστατικά. Ένα συνταγματικό δικαστήριο, το Corte Costituzionale, προχωρά στη συνταγματικότητα των νόμων, και είναι μια καινοτομία που έγινε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.